HASRETİM
Baharı görmedim, bu güne kadar
Hep kışı yaşadım, yaza hasretim.
Bilmem ki bu hayat, böyle mi gider?
Tebessümle gülen, yüze hasretim.
Akan gözyaşını, o silmezlerden
Kadir, kıymet nedir; o bilmezlerden
Kadında olmazsa, o olmazlardan
Edâya, cilveye… Naza hasretim.
Eğil gönül eğil, daha da eğil
Sakın ha ağyâra, eyleme meyil!
Öyle ki sâdece, diliyle değil
Beni candan seven, öze hasretim.
Kalbi ısıtmalı, yâr nefesiyle
Başında örtüsü, o mor fesiyle
Kibar, nâzik, lâtif… İpek sesiyle
Gönlümü okşayan, söze hasretim.
Ferhat dağ deliyor, hedefi Şiirin
Söyle Mecnûn söyle, Leyla mı pîrin?
Göz göze gelince, derinden derin
Çeşm-i şehlâ bakan, göze hasretim…
25/10/’17
Hanifi KARA
Kayıt Tarihi : 25.10.2017 17:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!