Hasretim Hasret..2.. Şiiri - Durak Yiğit

Yokluk belâsına yurdumdan çıktım
Çıktığımdan beri hasretim hasret
Nice yaşlar döktüm canımdan bıktım
Emmi’ye dayı’ya hasretim hasret

Gözlerim dalıyor karlı dağlara
Yazık oldu boşa giden çağlara
Her’dem bülbül öten yeşil bağlara
Kara’çalısına hasretim hasret

Ararım köyümün Bahar Güz’ünü
Özledim yokuşun hemi düzünü
Düşüm’de görürüm yârin yüzünü
Yârin dillerine hasretim hasret

Hayali ve düşü sânki yasaklı
Sılamın özlemi derinde saklı
Kime anlattıysam diyorlar haklı
Ana’ya Baba’ya hasretim hasret

Çamların altında uzansam yatsam
Kederli günleri şöyle unutsam
Hala’mın,Teyze’min elini tutsam
Akrabaya dosta hasretim hasret

Yine gam bulutu ağdı özüme
Hasretin yaşları doldu gözüme
Burda son veriyom gayri sözüme
Düğün’e bayram’a hasretim hasret

DURAK’ın gözleri çağlayan nehir
İçtiğim au’dur yediğim zehir
Daha fazla etme visâli tehir
Toprak’ın taşına hasretim hasret

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ

Bilirim gurbette vadem yetecek
Benim bu hasretim nasıl bitecek
Hasret çeke çeke ömrüm bitecek
Havasın suyuna hasretim hasret