Hasretim Gibi Şiiri - Osman Öcal

Vuruldukça düşe yazdım ismini
Fay benim fayımdır hasretim gibi
Yorumlarken bir güzelin resmini
Say benim sayımdır hasretim gibi

Yel eğlerken harmanlanıp öpüşen
Dalga dalga gözlerime üşüşen
Kızıl saçlarından zülfüne düşen
Pay benim payımdır hasretim gibi

Gölgesinde tesbih çeker huzuru
Son yağmur damlası arı ve duru
Geceme ondördün gönlüme nuru
Ay benim ayımdır hasretim gibi

Ne belik örülür ne tutar düğüm
Yarasına aşk merhemi sürdüğüm
Uçan kuşun kanadında gördüğüm
Yay benim yayımdır hasretim gibi

Baharı gam sarmış yazı çileli
Kundağında sevda narı beleli
Gerdanı dövdüren güvez yeleli
Tay benim tayımdır hasretim gibi

Yüreği gelincik gözleri deniz
Leblerin önünde boyun eğeniz
Aynı istasyonda yorgun treniz
Ray benim rayımdır hasretim gibi

Vuslatî’nin ahı yandı nifakta
Takıldı kısmeti telli duvakta
Düşlerimiz üşür iken şafakta
Vay benim vayımdır hasretim gibi