Hasretim Bir Dosta Şiiri - Bayram Tunca

Gözüm simana hasret, o günden bugüne
Kalbim sevgine hasret, o günden bugüne
Kulağım sesine hasret, o günden bugüne
Her şeyim sana hasret, o günden bugüne

Hasretinden ağlıyorum dert değil çektiğim cefa
Tabip değil de sen gelsen, derdime olursun şifa
Hasretin duman olup, burnumda tüttü kaç defa
İnanki, sensiz şu fani dünyada süremedim sefa

Hasret kaldığım yüzünüzü, rüyalarımda görüyorum
Rüyalarımda da olsa, gördüğümde mutlu oluyorum
Beni görenler, benden ziyade, hep seni soruyorlar
Randevu al da azda olsa, hasret giderelim diyorlar

Eskiden ayda bir de olsa hanemizi teşrif ederdiniz
Hanemize, mutluluklar getirir, neşeler bırakırdınız
Evimize bet bereket, kendimize aşk şevk verirdiniz
Vefalılığınızla, bize aşk şevk, güç kuvvet verirdiniz

Hasretinden, mecnun gibi çölde gezinirken düştüm
Kavuşmak için kollarımı iki yana açmışken, düştüm
Kimi zaman yüzüstü, kimi zaman sırt üstü, düştüm
Ah bir bilsen, kaç kez hayat engeline takılıp sürçtüm

Bilirsiniz, eskiden kendi çapımda, bir güçtüm
Ama, gel gör ki bugün elden, ayaktan düştüm
Gel gör ki şimdi, gözden gönülden de düştüm
Ah bir bilseniz, kaç kez çelmeye takılıp düştüm

Sırtımı dayadım bir taşa, seyir eyledim yıldızları
Gördüm ki onlar da çekiyorlardı ben gibi hasreti
Hatta, bazen hasretten kayıp gidenleri bile vardı
Kimi Ay’ın kimi Güneş’in özlemini çekenler vardı

Eğer ki bir gün dünyadan kayan bir yıldız görürsen
Bilesin ki senin hasretinden kayan o yıldız benimdir
Şayet kızgın çöllerde gezinen bir Mecnun görürsen
Hasretinizden çöllerde gezinen o Mecnun benimdir

Sizinle geçen yıllarımdaki o mutluluğa hasretim
Dilimde ismin, elimde resmin aklımda da siluetin
Sinemi kor olup yaktı, bitmez tükenmez hasretin
Gel ki bitsin bu hasret, yoksa öldürecek hasretin
B. TUNCA/18.01.2000-13.15