Hasretim Ben Şiiri - Yavuz Mercan

Özlemle beklenen günlere hasret
Sevgiyle savrulan rüzgâra hasret
Özgürce uçuşan kuşlara hasret
Hasretim ben hasretim ben hasretim

Sağnak sağnak dökülen yağmurlara
Coşkun coşkun akan şu ırmaklara
Göğe doğru uzanan kavaklara
Hasretim ben hasretim ben hasretim

Umutla açılan gülfidanlara
Zalimle savaşan dev adamlara
Yiğitçe vuruşan kahramanlara
Hasretim ben hasretim ben hasretim

Merhamet denizinde yüzenlere
Okyanus diplerinde gezenlere
Şehadet şerbetini içenlere
Hasretim ben hasretim ben hasretim

Kesilip solmayan taze güllere
Gönülden gönüle vuran tellere
Kardeşçe uzanan nice ellere
Hasretim ben hasretim ben hasretim

Yiğide yol veren karlı dağlara
Misk kokusu saçan yeşil bağlara
Allah’ın yolunda ölen sağlara
Hasretim ben hasretim ben hasretim

Soğuk kış gününde açan güneşe
Ruhumu derinden yakan ateşe
Cennette bitecek o son gidişe
Hasretim ben hasretim ben hasretim