Hasretim Baba Şiiri - Mehmet Ali Var

-Sokak çocukları için-

Geceleri parklar, sokaklar soğuk,
Üşüyen ellerim, donuyor baba...
İtin, kurdun sesi geliyor boğuk,
Korkular kalbime iniyor baba...

Düşürdü sokağa, hürriyet derdi,
Kötü arkadaşlar, cesaret verdi,
Tutmadı elimden toplumu, ferdi,
Yüreğim hüzünden, kanıyor baba...

Edindim sokağı, kendime hâne,
Kaldım köşelerde, yalnız, bîgâne,
Her şeye eyvallah desem bahâne,
İnsanlar, huzurlu sanıyor baba...

Taze fidan gibi, bükülür boynum,
Sokakta kaldıkça kararır beynim,
Yıllardır sarmayı bekliyor koynum,
Hasretin bağrımda yanıyor baba...

Koydular adımı, tiner koklayan,
Bir parça ekmeğe, bey bıçaklayan,
Bulunmuyor beni, şerden saklayan,
Belâlar başımı tanıyor baba...

Her yanım boşluk, tutacak dal yok,
Çabalıyorum da, necata hâl yok,
Bir girdaba düştüm, binecek sal yok,
Ümitlerim toptan sönüyor baba...

Birleşsin insanlar, gelsin yardıma,
Derman olsun çaresiz şu derdime,
Şefkat yuvaları, konsun yurduma,
Kalpler merhametle yunuyor baba...

Gündüz geçer belki, geceyi sorma,
Çaresiz yavrunu ağlatıp, durma,
Varoğlu’nu boşa söyletip yorma,
Feryâdım semâda dönüyor baba...

Vezirköprü 13.04.2009