Hasretim Ardahan Şiiri - Tuncay Akdeniz

Ana yurdum ata yurdum can yurdum
Serhat Ardahanım il-e hasretim
Hasretine gurbet elde düş kurdum
Gurbetten sılaya yola hasretim

Allah'a ayandır yok benim suçum
Hasret ateşiyle yanıyor içim
Kırk yıldır gurbette ağırdı saçım
Kura'nın coştuğu sele hasretim

Tabiatı yeşil gök yüzü mavi
Doğup büyüdüğüm babamın evi
Benim aradığım manevi sevi
Güler yüzlü tatlı dile hasretim

Ovası yaylası sanki gül şendi
Koyun kuzu yaymak benim neşem di
Bir ben değil bütün insani şendi
Arıya çiçeğe güle hasretim

Yüreğimde dinmez acıyan ağrı
Bir selam gibidir her gelen çağrı
Hergün el açarım Mevlâya doğru
Ardahan dan esen yele hasretim

Ah deyince coşar hasret yaşları
Bir damlası düşse deler taşları
Yaylasında öten göçmen kuşları
Turnaya sunaya göle hasretim

Sınır boylarında can serhat ili
Mecnun gibi sevdan ediyor deli
Ozanlarla coşar gözümün seli
Sazında inleyen tele hasretim

Posof Hanak Damal Çıldırla Göle
Serhat boylarında düşmana kale
Kul Tuncay derdimi getirdim dile
Yiğit mert insanı kula hasretim