Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun efendim saygı ve selamlar
Vefat eden tüm annelerin mekanları cennet olsun.
Bu güzel yorumunuz için sonsuz teşekkürler.
Selamlar ve saygılarımla.
Allah rahmet eylesin Mekanı cennet olsun inşallah, annesiz yaşamak zor, duygu yüklü bir şiir, Allah kimseyi öksüz ve yetim yaşatması, yürek sesiniz daim olsun inşallah
Âmin inşallah, bilmukabele.
Bu güzel yorumunuz için sonsuz teşekkürler üstâdım.
Sonsuz selâm ve saygılarımla.
Ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar....diye boşa dememişler..
Gerçek dünyaya göç eden tüm annelere Allah gani gani rahmet, Yaşayanlara uzun ömür versin.
...Yüreğine zeval gelmesin değerli abim...
...Selam ve saygılar...
Duâlarına ben de gönülden âmin diyorum, bilmukabele.
Bu harika yorumunuz için sonsuz teşekkürler üstâdım.
Selamlar ve saygılarımla.
Çok içli ve hasret kokuyor azizim.
Şiir için kutlarım.
Annenize ve cümle geçen müslümanlara rabbim rahmet etsin.
Bir fatiha da benden..
Duâlarına ben de gönülden âmin diyorum, bilmukabele.
Bu harika yorumunuz için sonsuz teşekkürler üstâdım.
Selamlar ve saygılarımla.
İçten ve yürek derinliklerinden gelen hasret ve anne sevgisiyle satırları sımsıcak duygularla taçlandıran kalemine, yüreğine sağlık üstat. Annenize ve be bütün Rahmeti Rahmana kavuşan annetere Allah'dan rahmet ve mağfiret dilerim. Kaleminiz var olsun. Selam ve saygılarımla Allah'a emanet olun.
Duâlarına ben de gönülden âmin diyorum bilmukabele.
Bu harika yorumunuz için sonsuz teşekkürler üstâdım.
Selamlar ve saygılarımla.
Allah rahmet eylesin. Anne yeri dolmayan. o gidince hiç birşeyin aynı olmadığı varlığımız.
Bilmukabele. Bu harika yorumunuz için sonsuz teşekkürler.
Selamlar ve saygılarımla.
Rahmete kalanların cümlesinin mekânları Cennet Olsun İnşallah.
Mânâ arayınca civan, Yorum katılmış yoldaşı
Aşkları yapınca vatan Âşık olmuş vatandaşı.
Seven arayınca civan, Sevilen dolmuş yoldaşı
Meşkleri yapmışlar vatan Dil'ler olmuş vatandaşı.
Edebiyat kokulu
Bu zaman yapraklarında...
Sizinle beraber bir yazar olmaktan
Sevinçliyiz, gurur duyduk efendim...
Tebrik ederim, başarılar dilerim sayın Şükrü ATAY üstadım
Saygılar sunarım...esen kalınız her daim.
Bu harika yorumunuz için sonsuz teşekkürler üstâdım.
Selamlar ve saygılarımla.
HASRETİM ANNEM
Uzun yıllar önce terkettin beni
Keşke muradına erseydin annem
Bilsen ben ne kadar özledim seni
Keşke derdi bana verseydin annem
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta