Hasretim Şiiri - Halis Karadeniz

Köyümden ayrılıp, gurbete daldım,
Hasretiyle yanar, içten ağlarım.
Zamanı harcadım, sınıfta kaldım,
Köyümü düşünür, her gün ağlarım.

Yeşile bürünmüştür, taşı toprağı,
Geciktim, köyümle kurmadım bağı,
Dağlardan coşarak, akar ırmağı,
Suyuna hasret, her gün ağlarım.

Soğuksu, Çataltaş, Kısrak Boğan da,
Hoş kokar toprağı, yağmur yağanda,
Köyümü gezerim, her gün rüyamda,
Kokusuna hasret, her gün ağlarım.

Korukçu Tepesinden, köye bakmanın,
Yaban Tezeği ile, soba yakmanın,
Damdan pencereli, eski yuvamın,
Tandırına hasret, her gün ağlarım.

Unutuldu gitti, geçmişte kalan,
Sılaya hasrettir, gurbette olan,
Gün geçtikçe hasreti içime dolan,
Köyümü düşünür, her gün ağlarım.

Arif'i deprem aldı, Nihat'ı kar,
Daha bilmediğim, nice ölen var,
Öte dünya geniştir, bu Dünya dar,
Ahiret'i düşünür, her gün ağlarım.

Gençleri çoğaldı, tanımazlar beni,
Unutmak mümkün mü, Balıklı seni,
Rahmetle anarım, göçüp gideni,
Gençliğime hasret, her gün ağlarım.

Kazası Mans idi, Çayırlı oldu,
Oyun meydanları, mezarla doldu,
Tanıdığım güllerin, tamamı soldu,
Geçmişi düşünür, her gün ağlarım.

Robot oldum burada, sensiz olmuyor,
Musluklar akıyor, kablar dolmuyor,
Dost bildiklerimde, seni sormuyor,
Eskilere hasret, her gün ağlarım.

Koç Köprü, Tuzla, Kırklar, Kırmızı Taş ta,
Gezerdim oraları, gencecik yaşta,
Bir tad vardı ki, kuru ekmekte, aşta,
Lezzetine hasret, her gün ağlarım.

Bir katil yokuş var ki, üç canı almış,
Tüm Balıklı halkını, kedere salmış,
Bu kederle adı, Üç Mehmet kalmış,
Kederleri içimde, her gün ağlarım.

Hep kazanırken, dünyada makam,
Yıldırmadı bizi, ne keder ne gam,
Boş verdim ölümlüyü, Ahiret tasam,
Çektiğim zahmete, yanar ağlarım.

Hasret bağrımda esen, yakıcı rüzgâr,
Kahrolası ayrılıklar, aşılmaz duvar,
Haykırmak boş değil, duyanlar duyar,
Kalemimle yazar, her gün ağlarım.

Geri gelmez artık, o gençlik çağım,
Kopmasın isterdim, köyümle bağım,
Hasretle büyümüş, sanki bir dağım,
Balıklı'yı düşünür, her gün ağlarım.

01.01.1985
Ludwigshafen