Hasretim Şiiri - Aynur Yazıcı

Odama kamer misafir bu gece
Bitmedi bu paradokslu bilmece
Sen yoksun hasretim, sen yoksun yine
Sırları üfledin hep, garip neyine

Güller yine soldu hazan gelince
Hüzün nakşoldu kalbe ince ince
Gözün, yaşını sellere verince
Bırak kendini, bırak yüreğine

Korkun ya gülden, ya gülü verenden
Gül ise, yerin yok arz-ı alemden
Yok, gülü veren ise geç bu demden
Ak çileye, çile değsin tenine

Nefes almak bu kadar mı zor Allahım
Arzdan çıktı, arşa dayandı ahım
Bir alamet sun “kulum” de ey şahım!
Bu ses, bu nefs gark olsun vahdetine

Güle gitti, gelmez oldu hasretim
Bu kulun hem garip hem kaldı yetim
Sen değil, rızan değilse niyetim
İster yok et, ister at ateşine.