Hasretim Şiiri - Ufuk Işık Şanal

Yağmur toprağa bereket ekende
Bahçe bostan tomurcuğa dönende
Arılar çiçek özüne uçanda
Kervan geçmez çölde suya hasretim

Anne yavrusunu sütle doyurur
Ferhat Şirin'i dağlara sordurur
Güz hazandır yaprakları soldurur
Bitmez gecelerde sabaha hasretim

Derdi veren Hüda'dır, sual olunmaz
Aramazsan bil ki derman bulunmaz
Dualar rahmettir ,şükürsüz olmaz
Yaralar sızlar ,şifaya hasretim

Tel tel kömürden kara zülüflerin
Konar bu cana büyülü gözlerin
Sensizlik olur ruhuma zemherim
Ne yaza ne kışa, söze hasretim

Ömür denen hikaye bir gün biter
Can kuşu kafesinde çile çeker
Zaman acımasız, ansızın geçer
Gök kubbede hoş sedaya hasretim