Bu hasretim, içimde kök salmış bir çınar gibi… Her geçen gün biraz daha büyüyor, dalları göğsümde ağırlaşıyor.
Her nefes alışımda içime dolan o tanıdık boşluk…
Her adımımda daha da derinleşen bir yara gibi…
İçimde kanayan bir yara.
Nereye gitsem, ne yapsam, senden bir parça taşıyorum üzerimde; adı konmamış bir acı, tanımsız bir hüzün.
Bu sessizlik, bu yokluk…
Sanki yavaş yavaş ruhumu kemiren bir kurt gibi, yutuyor beni.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta