Hasretim Şiiri - Erdem Bağcı

hasret kokar buram buram...
yağmuru rüzgarı karı...
kimi sevgiliye kimi sılaya...
ilaç olur merhem olur sürer yaraya...

yağmurunda toprağın kokusu...
karlarında kabarır duygusu...
hep hasrettir o koca yürekler....
eşe sevgiliye vatana kavuşmayı bekler...

hiç çıkmamıştır aklından....
yüreğine resmetmiştir hasreti...
canlanır gözünde tüm anıları...
unutmamıştır unutamamıştır dahi çomarı...

ne saçının telini ne gözünün rengini...
ne yaylalarını ne de sularını...
deresini tepesini dağını taşını...
ne sevdalısını çocukluk arkadaşını....

sorsan hepsini sayar teker teker...
genci yaşlısı tavuğunu kazını...
ilk aşkını muhtarın kızını....
ne kışın ayazını nede baharını yazını...

dalar gider hasretle bakar gönül penceresinden....
bir damla yaş süzülür buğulu gözlerinden...
titrer dudakları mırıldanır hasretle ismini....
alır koklar sarar koynunda sakladığı resmini....

bir ah çeker derinden bayram sabahıdır....
şeker toplayan çocuklar gelir aklına....
ben de der çocukluğumda....yutkunur....
kim bilir neler neler gelir aklına....

köyüm der ah buz gibi pınarları....
sevdalım der özledim o diyarları....
annem der babam der derindir hatıraları...
çocuklarım der dökülür göz yaşları....

ah ulan der şimdi sılada olmak vardı....
yarimi çocuklarımı kucaklamak vardı....
annemin babamın mezarını yoklamak vardı...
alıp toprağını koynuna saklamak vardı....

kana kana içmek o buz gibi sularından....
tutmak vardı kara saban öküzlerin yularından....
kurtulmak vardı yüreğimin acılarından...
ve dahi yakıp kavuran eriten harından....

nasıl unuturum o eli öpülesi ebeleri....
nur yüzlü ak saçlı sakallı dedeleri....
sokakların da aç oynayan bebeleri....
hiç aklımdan gitmez uyuyamam çoğu geceleri....

vatanım der sılam der ağlarım....
yarim der sevdalım der ağlarım...
annem der babam der ağlarım....
üç goncam çocuklarım der ağlarım....
hasretim dinmez bitmez efkarım.....