Bir ömür bekledim de eşiğinde
Sabırları sınadım can beşiğinde
Acı şerbetini aşk kaşığında
İçerken ruhumdan taştı hasretin
Sensiz karanlıktır aynanın yüzü
Kör eden mumları bir nefes izi
Ruhuma batarken özledim sözü
Mekân kavramını aştı hasretin
Bir nefes vuslata aşina oldum
Bir nefes sarardım bir nefes soldum
Bin nefes tükenip boşluğa doldum
Can evimden akan yaştı hasretin
Her zerrem tutuşup yandı narına
Kaç ayrılıklar düştü ömrün kârına
Özlem bulaşırken ah-u zarıma
Ömür sofrasında aş’tı hasretin
Kayıt Tarihi : 7.3.2020 11:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ayak dediğimiz olay güzel uygulanmış....Taştı,aştı,yaştı v.s...
Maşallah kafiye dediğimiz uyaklar da tuğla gibi dizilmiş..
On birli hece ölçüsüyle yazıldığı belli,fakat...baştan ikinci dize on ikiye kaçmış gibi SABIRLARI yerine SABRIMI DİYE YAZARSANIZ şiir tam olur..
Bizler sazla bunları dile getirdiğimiz için çalıp söylerken bir hecenin fazlalığı sıkınya sokuyor.
Beğendim okurken keyif aldım..eline yüreğine sağlık...selamlar,saygılar..
Hasretim demek ne kadar kolay geliyor. Oysa hasretin anlamını tam idrak edince ne ağır bir durum.
Şairin yürekten dökülen dizeleri okurunu alıp götürüyor.
Herkesin bir hasret duyduğu var. Bazan şairin dediği gibi ömür sofrası da yetmiyor hasretin tükenmesi için, ömür yetmiyor malesef.
Peki bir ömrü vermeye değiyor mu çekilen hasretlik? Yaşamın anlamı ne ki?
TÜM YORUMLAR (3)