Hasretim Şiiri - Kadir Başboğa

HASRETİM
Zİndanlara bekçiyim sensiz ve kimsesiz;ateşi olmayan sigara,kalemi olmayan mürekkep gibi......
Deniz kadar çok ama kuru bir dal kadar yalnız.......
Öyle hasret, öyle sensiz,öyle gurbet,öyle kurumaya meyilli bir Çınar ağacı.....
Hasretim seninle olan günlere,hasretim kışları bahar eden gülüşlerine.........
Kapıyor gözlerimi su yosunlarını, kum tanelerini seviyorum......
Dilekler diliyor rengarenk çaputlar bağlıyorum gördüğüm her ağaca gelmeyeceğini,yağmur olup üstüme yağmayacağını yada bir Seher Çisesi olup üstüme çökmeyeceğini bile bile........
Hasret kalmakta sevdaya dairmiş meğer Kandilleri katran olan geceleride olsa........
Bir kibrit çöpü ile gene sevdayı yazmak yada ışığında gene gülücükleri bulmak gibi......
Hasretim gönlümde kan gülleride yeşertse gül yüzüne.......
Hasretim bir semahın dergahına bir bülbülün baharına hasreti gibi........
Sana hasret olmak gürül gürül akan bir ırmağa bir dereye oyuncak gemisini bırakan bir çocuğun coşkusu gibidir ey sevgili.......