Hasretim Şiiri - Ziya Arifoğlu

Ocaklarında tezek dumanları tüterdi.
Bahçelerinde,çalı kuşları öterdi,
Kırlarında lale,nevruz biterdi.
Hasretim köyüme yine hasretim.

Sende doğdum,büyüdüm sende,
Yıkandım, bazanda yüzdüm her gölde.
Azık götürdüm, kuzu güttüm her yerde,
Özledim, özledim köyüm özledim.

Duzluk kayasını.nodur pınarı,
Şakir Babasını, Ulu Ozan'ı
Düğünlerde,oynaşan kızı, kızanı,
Göreceğim geldi, İnsaf Anamı.

Aşık Mamet ile Emir Emmi'yi,
Elif Ana ile,Eşe Bibi'yi,
Yalancı şahidi bol, Yusuf Kibi'yi,
Hatırladım inanın,Hoca Ali Seyfi'yi.

Bağlarında üzümleri bol idi,
Dutlarından sevenleri,çok yedi.
Mahsuni'de(Vay göresim geldi Berçenek...) dedi.
Aranır,aranır vay benim köyüm.

Ayaklarıma çakır dikenleri çok battı.
Çete Hüseyin ile Şıko öteberiler sattı,
Akşam oldu, depenin ardından güneşler battı.
Hasret kaldım, ben köyüme köyüme.

Çorağı,Cılbağı bende çok gezdim,
Mehmet ali, Hüsein'leproblemler çözdüm.
Güzel günler görmeyi evelden sezdim.
Hayalimdesin benim hep köyüm.

Kimler, geldi geçti bu köyden?
Onları yad edelim, her dilden,
Koreli,Alhas,Çoban Daşo,Divane Mamet,
Onlara ola gani gani rahmet.

Muhtar Salih ile öğretmen İhsan,
Çok çalıştı onlar ne büyük insan.
Ne olurdu? Hidayet Amca, o kazada sağ kalsan,
Hasretliğim işte bundan köyüme.

Yazaca sözüm çok daha,
Rahmet olsun, ana, baba,atama.
Anamadığım köylüm emanet olsun ALLAHa,
Köyüm, köyüm BERÇENEĞİM.