Hasretim 2 Şiiri - Haydar Demoğlu

Senin ismin HASRET değil amma;
Ben sen ismini HASRETİM koydum.
Çünkü kavuşamadım...
Kavuşmayı hayal bile edemiyorum,
Sende benim gibi düşünüyorsun,
Bunu biliyorum,
Hissediyorum.

Bazen öğlesine aklıma düşüyorsun ki!
Nikotin, afyon krizi gibi,
Saatlerce evine yakın...
Cadde ve sokakları arşınlıyorum,
Kapıda, pencerede,
Her an, her hangi bir yerde...
Görürüm, rastlarım da...
Gözlerimdeki duman,
Serimdeki hüsran, kalksın diye.

Bu sevdanın ateşi yanacak yüreğimde,
Düşünceye dek, ölüm döşeğine,
Biliyorum; sende de gizli aynı duygular,
Kurban ettik kendimizi törelere,
_________________Bilmem ki ne diye...

Bu sevda kurtçuk gibi, düşmüş içimize,
Bitirecek bizi, kemire, kemire...
Ömrümüzün son baharında,
Yeniden alevlenen, bu gizemli sevda,

Bizimle birlikte girecek kara toprağa,
Kahır olsun töreler,
Yazık oldu; hem sana hem Demoğlu’na.
Umarım; ruhlarımız kavuşur,
Bedenlerimize inat, mahşerde.
(Haydar Demoğlu-İzmir)