Hasretim... Şiiri - Hatice Ersan

Hasretim birini sevmenin deli dolu mutluluğuna
İçine baktıkça ürperen bakışlara
Ve ben hala savunmasızca ona hasretim
Sadakatin verdiği hazza
Onun için tutulmuş sözlerin asaletine
Nedendir bilinmez
Rüya da görmez oldum uzun zamandır
Kirpiklerim her kapandığında bir yerler dağlanıyor sanki
Aradığım için mi bu kadar hasretim
Yoksa gelip geçerken yaptığı alışkanlık için mi
Bilemez oldum anlamsız yüklenişlerimi boşluklara
Gün be gün yorgun mektubun kapımı tıklatsın istiyorum
Esefle meydan okuyorum sensizliğe
Bir kuş üzümü tanesi kadar çıkıyor isyanım
Konuşurken etrafa saçılan tükürükler kadar hoyratça yaşamımda
Hesapsızca sevmeye, sevilmeye hasretim
Endamını sergilemesinler bana
Boş sözlerin kabarcıklarında boğmasınlar umutlarımı
İlk defa patlamış mısır kokusu alıyorum birisinden
Ve ben omzunda kıvrılıp seyre dalmaya hasretim
İrili ufaklı çakıl taşları beynimin süzgecinde dolanırken
Kalbimin sistolü emirle karşı gelme derdinde
Falakaya yatırsan da onu bir taraflarını kırarak
Ya da süslesen de zihninin abartılı tavsiyelerini
Ben yine ve hala aşka hasretim
Sevmeye
Delice sevilmeye
Kucak dolusu düşe hasretim….