Hasretim Şiiri - Enver Üste

Eskimeyen dostlar,gittiler bir bir.
Artık bir aşina yüze hasretim.
Allah’ın kanunu elden ne gelir,
Umutla parlayan göze hasretim

Gönlümün çilesi,derdi bitmiyor.
Hangi işi yapsam para etmiyor.
İnsanlar verdiği sözü tutmuyor
Vaktinde tutulan söze hasretim.

Anası atası imkan sağlamış,
Kimi de uzaktan bakmış ağlamış.
Çoğunun yüreği kabuk bağlamış,
Kabuktan usandım öze hasretim.

Durgun su gibiyim sessiz akarım.
Umut ile yarınlara bakarım.
Kendimi bileli yokuş çıkarım,
İnişe hasretim düze hasretim.

Recebin yerinde buluştuğumuz,
Yarenlik yaparak gülüştüğümüz,
Bir simit alarak bölüştüğümüz,
Dünlerde kaybolan bize hasretim

Ne kadar öğünsek mevsim sonbahar.
O neşeli günler anılardalar.
Çoğu gitti azı kaldı yadigâr
Eskimeyen dostlar size hasretim.