Hasretim 1 Şiiri - Haydar Demoğlu

Yıllar geçti aradan,
Koca yıllar...
Beni hasret,
Seni, çocukların oyalar.
Sen olmayınca,
Ben, evlenmedim amma;
Sen; besledin yetiştirdin,
Boyun kadar çocuklar.

Halen daha, seni her gördüğümde...
Yüreğimi bir heyecan kaplar.
Kıpır, kıpır olur;
İçi içine sığmayacak kadar.
Gerçi; bakışlarından belli:
Sende bana hasretsin...
Benim sana, olduğum kadar.
O, heyecan sende de var.

Demek ki; söndüremedi...
İçimizdeki kıvılcımı,
Aradan geçen bunca yıllar...
Ne kadar küllenmişse de,
Közü kalmış sevdamızın,
Bakışmanın rüzgârından,
Alevlenecek kadar.

Yıllar seni dul kıldı,
Beni, ihtiyar delikanlı...
Bunca fırsata rağmen,
Kavuşmamız, imkânsız,
Çünkü sen çocuklarından,
Ben gururumdan,
Artık çok geç, ikimizde biliyoruz.
Aslında, bunlar bahane;
Asıl sebep, kahır olası töreler...
Demoğlu; kara sevdasını,
İçine gömer.
(Haydar Demoğlu-İzmir)