Hasreti İstemeden! Şiiri - Esat Erbil

Garip bir
Tesadüf
Topladı ikimizi,
Hayal etmediğimiz
Bir görüşmeği
Gerçekleştirdi
Bize kader.

Seni çok
Uzun zamandan
Kalbime sakladım
Sevgimi verdim
Aşkını
Kutsal tuttum,
Sen de beni
Yürekten sevdin
Aşkıma katlandın.

Eller ise
Hiç bir şey
Yapmadan onlara
Aramıza girdiler
Seni benden
Acımasız ve zalimca
Ayırdılar,
İki saf gönlümüze
Kin ve nefret
Sokmaya çalıştılar.

Biz de kolay
Oyuna geldik
Aklımız uyup
Bir birimizi
Hiç unutmadık,
Sordum kalbime
Hala...
O, temiz
Dünyamda
Özel bir yerin vardır
Tereddüt etmeden
Yanıt verd!

Kalbine sordun
Aynı yanıtı aldın
İşte bu görüşte
Hiss etmeden
İkimiz de
Kollarımızı açarak
Kucaklaştık
Sanki
İki açtan ağlayan
Bebek
Öz annesi kucağına
Memesine sarılıp
Emmesine başladık.