Yine bir İstanbul baharında
Yalnızsın!
Dolaşırken sokaklarda
Bir tek aşina yüz,
Bir tek memleketli özlemin.
Tâ kalbinin derinliklerinde
Hissederken yalnızlığı
Çiler hasret bülbülü de:
'Ah,sıla! ' diye.
Yağarken hasret yağmurları
Tüketir seni gurbetin yalnızlığı.
Süzülür gözyaşların
'Ana, ana! ' diye
Avunurken çocuklarla
Unutur musun acep
Kendi çocukluğunu?
Gülerken kavgalarına
Ağlarsın
Tâ yürekten:
'Ah, mazi! ' diye.
Ve bir gün
Bir yalnız görürsen
Sarılırsın boynuna
'Derttaşım ' diye.
Anlatırsın yalnızlığını
'Sırdaşım ' diye.
Oysa bu garip şehir
Senin sırdaşın
Ve bu ruhsuz
Kaldırım taşları! .....
1989
LİSE YILLARINDA MEMLEKETİMDE HENÜZ İSTANBUL'UN MELANKOLİK AŞIĞIYKEN YAZDIĞIM VE SONRA KADERİM OLAN BİR ŞİİR
Nuray ŞaşihüseyinoğluKayıt Tarihi : 19.1.2006 21:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir yalnız görürsen
Sarılırsın boynuna
'Derttaşım ' diye.
Anlatırsın yalnızlığını
'Sırdaşım ' diye.
Oysa bu garip şehir
Senin sırdaşın
Ve bu ruhsuz
Kaldırım taşları! .....
Nuray Hanım efendi,Yüreğinizi ve kaleminizi içtenlikle kutlarım, mükemmel dizeler şahane anlatım ve akıcılk,güzeldi.Sevgi ve saygılar...
TÜM YORUMLAR (2)