Hasrethane Şiiri - Fırat Çandır

Ah be usta sende gittin
Hayatımdan firar eden niceleri gibi
Dost diyebildiğim en son sendin
Onca zaman kahrımı çektin
Ve birgün benden de izinsiz
Yaşam hakkını yarıda kesip
Pılını pırtını ortada bıraktın
Bizi de feryatlara saldın ve gittin...

O kız varya hani sevdiğin
Yoluna çıkıp birgün çakırkeyf
Gözlerinin içine bakamazken
Yüzüne "seviyorum" dediğin
O bile iki damla yaş dökmedi
Ağıtlar yakmadı senin bildiğin...

Ah be usta sende gittin
Hayatımdan firar eden niceleri gibi
Dost diyebildiğim en son sendin
Ayrı mahallelerde doğduğum
Ama hep bir yaşayıp büyüdüğüm
Suyla şakalaşıp ekmeği böldüğüm
Şeytana uyma zamanları geldin
Beni bu yoldan hep sen geçirdin...

Taksici Ramazan gibi yakamadım
Kimsenin ne Balat’ta ki kahvesini
Ne de yeni alınan aile hanesini
Zaten kaçamazdım içimdeki hapisten
Bayrampaşa'da hapishanede değil
Zira mekansız hasrethanelerdeyim...