Zamanın kıyısında beliyoruz özlenenleri.Bir bavul un kalbimize vuran hasretiyle bekliyoruz.Gözlerimizde yine hasretliğin izleri... Uzanıp tutacakmışcasına umut dolu...Bir sırra matem gibi sessiz... Endamlı...
Akşamları kulağımıza misafir olan bir yığın insan sesi dinleriz bir pencereden... Sonuna kadar hayallerimize açık... Karanlık evlerin soğuk yüzü eşliğinde...Saçlarımızı okşayan rüzgarları özleriz...
Herkesle,yalnız yaşadığımız yolculuğu paylaşırız bazen yastığımızla bazense...Paylaşırız paylaşmasına da, hasretliğini kimle paylaşırmış insan? Yanlızlığıyla mı?
Leyli İsraKayıt Tarihi : 10.12.2014 04:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!