Hasrete pranga Vurulmaz Şiiri - Nurgül A ...

Hasrete zincir, pranga vurulmaz,
Vurulsa da gün gelir, kırılır o zincirler.
İnsanı en çok, en sessiz anlarında
Bir isim, bir nefes, bir gülüş deler geçer.
​
​Gecenin zifiri karanlığına sığınsan da,
Yenilmez böyle bir özlem, asla uykuya
Yastığa dökülen her gizli iç çekiş,
Sana gelmek isteyen bir adımdır benim içimde.
​
​Duyulmaz belki, ama içimde derinden bir ses,
Her gün seni çağırır, fısıldar kendi kendine.
Bir kuş kanadı misali titrer bu kalp,
Her hatırlayışımda, düşer yine kendi yerine.
​
​Yollar uzadıkça daha çok büyür seni bekleyiş,
Kilometreler değil, insanı kalbin ağırlığı yorarmış.
Gel desen, tüm dünyayı yürürüm sana, hemen,
Çünkü yetişir adımlarımın önüne sanki hasretin.
​
​Gülüşünü anımsadığım o her an,
Büyük bir bahar açar içimde, kimse bilmez.
Gidemediğim yollar, söyleyemediğim o sözler,
Birikir de birikir… Ama hiçbirini bu gönül silmez.
​
​Bazı geceler isimlerin dahi dokunur,
Sanki elin uzanmış da saçımı okşar gibi.
Bir fotoğraf karesi, bir anı, bir ses kırıntısı,
Koca bir dünyayı taşır kalbime gizli gizli.
​
​Biliyorum, beklemek bazen ağır gelir insana,
Ama hasrete pranga vurulmaz, vurulamaz.
Çünkü seviyorsan, özlüyorsan derinden,
Gözünden bile sakındığın o yürek,
Kendi yolunu bulur, sana akmayı bırakmaz.
​
​Ve bil ki ey yar...
Sadece kavuşmalar değil, bekleyişler de büyütür aşkı.
Ben seni beklerken geçen, zaman değil,
Sana olan sonsuz sevgimdir gecen benim içimden.