Hasrete doğmak düşer Şiiri - Bayram Mecit

Ne diyeyim be gülüm, senden gelen her zulüm,
Takdirindir, yarine boynunu eğmek düşer.
Vasfında varolmuşum, öldürmez beni ölüm,
Cana sensizlik değil, toprağa değmek düşer.

Ne farkeder sarmasan uyutmasan dizinde,
Bir ömür düş kurarım ayağının izinde.
Çiçeklerin hükmü yok, o çiçek denizinde,
Güle; tenine sinmek, yaprağa; değmek düşer.

Görünmez bir gelecek ufkumda durur ise,
Gülşenin toprağımda can verip kurur ise,
Rüzgarın zor haberi yüzüme vurur ise,
Vuslata batıp gitmek, hasrete doğmak düşer.

Ne topal umutlarla bu yarayı dağlamak,
Ne geceyle gündüzü vuslatına bağlamak,
Bir ölen yavrusuna annesinin ağlamak,
Bir de gözyaşlarımdan yağmura yağmak düşer.

Gökte, yerde ne varsa rabbim bende tüketsin,
Yeter ki son nefeste seni bana yar etsin.
Ama sensiz kalırsam günahımı affetsin,
Bu azap denizinde kendimi boğmak düşer.