Hasrete Dair Şiiri - Ayşe Çetintaş

HASRETE DAİR

Bu kışı hiçbir bahar unutturamaz gönlüme.

Sararan yüzümde unut, gönlümün derdini bilme.

Sol kaburga altı yaramsin.

ne terki diyar bilen nede şehrime varansın.

Aldım yine bir solgun gülü koynuma

Saadet çok uzun sürecek sanırken,
şimdi güzgar egilen dallarına ah, vah ediyor.

Tüm zamanlar seni gösteriyor.

Gönlüme açtığın kocaman yara zifiri

bir okadarda da sancılı

Seni yüreğime mahsul biçmeyecektim, güneşi utandıracak kadar sıcak olmasaydı ellerin.

Yaşamak benim sana olan inancımdı.

Altından kalkamadım ne varsa artık omuzlarımda.

Kendimi hiçbir yere ait hissetmediğim doğrudur.

kurduğum her hayalin içinde kabusa uyandım

Severken tırnak izlerinde defalarca boğuldum.

Bu kış son sandığım her ölüm bir öncekine imrendirdi beni

Oysa dinlediğim her nota yüreğimi sana kanatıyordu

Ve gittigim tüm yollar sana bağlanıyordu.

Ölmüştüm uğruna, ölümüm sana ağlıyor,

oysa düşlerimin penceresi vardı. Naif, kırılgan ve sana dair

Bir sendin, yine sendin, hep sendin düşümde kalan

Ayşe ÇETİNTAŞ