Neyleyim sarayı, sırçadan köşkü,
Baki ömrümde açan son gülünü.
Bağrına gönlünce sarıp doyamadı,
Sevdanın tacını kar beyaz takamadı,
Şimdi biçare gönüller hasret yorgunu...
17 Şubat 2004 Istanbul
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta