Hasret - Vuslat Şiiri - Emrah Kurt

HASRET (VUSLAT)
Böylesi aşık olduğum için sana ben
Ağrıma gidiyor umursamaz hallerin
Belki de gülmeyi denemeliyim yine
Sevgine ve sana, ayrılıklara rağmen

Yine seni andım bu yağmurlu gecede
Elimi değemem ki ıslanan saçlarına
Yarım kalmış ümidim yazdığım her hecede
Olmasa da muradım, sevgim varır yarına

Sensiz farkı yoktur gecenin ve gündüzün
Sensiz tadı yok ki ne baharın ne güzün
Aynalarda kalmış hayalimdeki yüzün
Ağlayışın olur yüreğimde bin hüzün

Hepsi anı olmuş her ne varsa mazide
Uğruna yanmışlığım bitsin artık sencede
Karşılıksız kalmış sevgim her terazide
Hiç değerim yoktu nazarında bencede

Son çare gelmişim dayanmış kapına
Anlaki yine sana ihtiyacım var benim
Hasretinle savurma bu kalbi yangınlara
Nerde olursan ol sevdam koşar yanıda

Öylesine bir aşk ki atıp durur göğsümde
Sana kavuşmak için aşar bütün dağları
Mecnunun yandığıyla kalması boşa değil
Varsın hep yarınımda dünümde bugünümde

Hasretinle yanlızım bekliyorum burada
Neden çekip gittin birşey yokken arada
Söyle mutlumusun, benden ayrı orada
Huzur bulamazsın ne şan ne de parada

Çaresizlik sarmalı sarmış dört bir yanımı
Gül dediğim akıtır diken diken kanımı
Sevgimi nefretmidir nedir bunun tanımı
Hasretine hapsetme bağışla bu canımı

Yıllar yılı hep seni özlemekle meşgulüm
Dön gel gurbet ellerden bitsin artık bu zulüm
Vadem dolmak üzere bekler başımda ölüm
Gelip sen çal kapımı murada ersin gönlüm

Bu hasretin sonu sanki ölümle biter
Oysa umarsızlığın ölümden de beter
Kahır, çile, ızdırap yeter sevdiğim yeter
Gönül vuslatına artık kavuşmak ister
*2002 / 6 temmuz 2004 salı