Hasret Ve Özlem Şiiri - Halil Aktaş

Hasret, özlem benim ile koşuyor.
Üzüldükçe benim içim üşüyor.
Yalnızlıklar hep benimle yaşıyor.
Hislerimde ne rüzgârlar esiyor.

Susuzum çöllerde muhtacım suya.
Kazanırım diye gelmiştim güya.
Hasretim var deliksiz bir uykuya.
Gençlik gelip geçti sanki bir rüya.

Otuz yıl geçirdim sahra çöllerde.
Bir ömür bitirdim gurbet ellerde.
Özlem, hasret, türkü oldu dillerde.
Hüzün oldu esip giden yellerde.