Hasret Ve Ben Şiiri - Ümit Çakır

Her akşam karanlık çökünce
Başlarız biz hasretle dertleşmeye
Hep seni anlatırım ona
Hiç bıkmadan dinler beni sessizce
İhanet etmez bana hasret
Sırrımı vermez hiç kimseye

Bazan kahrolurum
Kavuşamadık hala diye
Üzülür o zaman hasret
Oda kahrolur benim halime
Bir mendil çıkarır cebinden
Siler gözyaşlarımı akmasın diye

İşte böyle her gece
Muhabbet eip dertleşerek
Ederiz biz hasretle sabahı
Gün ağarırken ben düşer yatarım
İkimizde bekleriz ertesi akşamı

Hasretle ben iki iyi dost olduk
Sayende sevgilim
Her acıya ortak olduk.