Hasret Türküsü Şiiri - Cem Karadeniz

Düşünce aklıma yüreğim titrer
Seneler eskitir özlemim benim
Şarkılar bitince bülbüller susar
Ekmek gibi kutsal, hasretim benim.

Avcunda yeşeren umutlar gibi
Dalgalarla yüzen köpükler gibi
Bazen deli deli, bazen kum gibi
Engin deniz kokar sevgilim benim.

Bakmadan ardına koşarmış gibi
Umudu gül açan çocuklar gibi
Şeker şerbet akan dudaklar gibi
Teninde gül kokan yarenim benim.

Asırları aşmış tarihe sinmiş
Yıllar geçip gitmiş, yaşlar çoğalmış
Bugünün tasası yarına taşmış
Eskimeyen şarkı, sevgilim benim.

Alnımda adın var, sanki iz gibi
Soframda aşımsın ekmek tuz gibi
Maziye baktım da hatırlar gibi
En kutsal hatıram, dostumsun benim.

Arada içli bir türkü tutturur
Şarine kalem kağıt yaktırır
Mısra olur dize anlam kazanır
Eksilmez kaynağım ilhamım benim.

Gece aydınlanır dokunuşunla
Yakamozlar ışır bir bakışınla
Şavkın canlandırır, gül saçışınla
Erguvan baharı gül bahçem benim.

Kapkaranlıktı gece sen yoksun diye
Kıyısında bir serçe sustu öylece
Şal olmuş gece güne, yalnızım yine
Ellerin kokuyordu, her rüyam benim.

Anlamadım nedendir bu yılgın bakış
Öfken kabardı yine nedir bu kaçış
Sevdalıya bu kadar neden serzeniş
Emek emek ördüğüm öykümsün benim.

Türküler ilmik ilmik, sen örüyorsun
Sesinle sarmalıyor, kundaklıyorsun
Duygularım kanıyor sen sarıyorsun
Başımda her dem nöbet, hemşirem benim.

Aynalar yüzün gizler, kıskanır gibi
Aşkın yanar yürekte, korlanır gibi
Şavkı için sızlatır, kıvranır gibi
Ekip de biçemedim, son demim benim.

Aslında bir türküdür seni özleyiş
Yinelenen bir şiir sıcak bir öpüş
Yudum yudum su gibi her gülümseyiş
Emekleyen sevgimsin, bebeğim benim.

Ah keşke sen bu gece burda olsaydın
Kadehimde dem tutup sarhoş olsaydın
Ezgileri süsleyip bana sunsaydın
Efkârıma kattığım tek mezem benim.

Sanki yıl gibi geldi bir hafta sonu
Sene oldu belki de andım hep onu
Şahit olun, günlerim onunla dolu
Ay karanlık gecede yıldızım benim.

Akşam olayazdı, yandı lambası
Yine çiçeklendi, akşam sefası
Gece gülümsedi, sevdan sancısı
Efkârım tükendi gecede benim.

Akşam olayazdı, gün küle döndü
Meyvesi döküldü, heyecan söndü
Şehir bize küstü, o sevinç dündü.
Efkârım tükendi gecede benim.

Cem Karadeniz
2010 Kartal
Emrullah Turanli Cocuk Yuvasi

Ali Ekber Eren