Hasret Türküsü Şiiri - Mehmed Aksu

Şimdi uzak bir denizde türkün,
Kim bilir hangi rüzgarda üşüyorsun sen.
Ve ben eski bir şarkının nakaratında bir adam,
Çok seven ama şimdi özleyen
Hüznün büyür içimde,
Hasretin bir dağ gibi
Ve bu ayrılık artık içimde
Patlamaya hazır bir yanardağ gibi.

Şimdi sen gökyüzünden hangi yıldızı tuttun kim bilir.
Ve bizim yıldızımız kayarken
Kime dilek tuttun kim bilir.
Oysa şimdi ben hüzünlerde,
Gece mavisinde, bir sigara dumanında,
Bir seyahatin son durağında
Ve ben mağlup oldum aşka
Senin deplasmanında.

Hadi çıksın yangın,
Büyüsün içimde; yaralasın beni.
Oysa o kadar türküm var dinlemediğim.
Ve okumadığım kitaplar,
Her şey bir anı oldu;
Masamda senden kalan fotoğraflar.

Ve sen deniz gözlüm
Benim içimde isyan büyürken,
Ve üstümüze zaman yürürken,
Sen ne alemdesin?
Yine yağmur ıslatır mı saçlarını?
Yine kiraz gibi mi dudakların?
Ağlar mısın? Anar mısın beni,
Ya da varlığımdan haberdar mısın?

Birazdan şehre yağmur yağar,
Vururum kendimi sokaklara,
Vururum en yalnız kalabalıklara.
Eski günlerdeki gibi;
Her zaman ki gibi
Kendimi anlatırım kendime,
Güvercinlere yem veririm,
Martıları seyrederim.
Yine her otobüs yolculuğunda başım camdan kayar.
Ve her kış günü her cam buğusuna:
‘Seni Seviyorum’ yazarım.
Ama bu kez kimi olduğunu bilmeden

Sonra tren katarları uğrar şehre,
Benim beklediğim istasyon hep selamsız.
Postacılar mektup taşırlar,
Bir tek benim posta kutum yalnız.

Bir tanem öyle özledim ki seni,
Ya dön geri,
Ya unuttur kendini;
Ve şunu unutma;
Gözlerim açık gidersem eğer sakın kapama,
Çünkü o gözlerde sen saklısın.

Çanakkale/Mart 2002