Hasret Rüzgârı Şiiri - Gürhan Kurukaya

Hasret rüzgârının hârı sinemde.
Seksek oynuyoruz Saim'le yine!
Buyruksuz eğlenmek; hep sınırsızca...
Basit bir haylazlık serde, belki de!

Bir şarkı söylüyor ruhum derinde.
Gönül tellerimin nağmelerinde.
Futbol oynuyoruz harman yerinde.
Maradona da bizimle, Pele de!..

Güneş batmaz adeta bu ellerde.
Olsa olsa uyuma vaktinde işte...
İçimizin aydınlığında kaybolur karanlık.
Umut öyküleri gezer dillerde.

Bir yaz sabahı, serinlik gölgede.
Rüzgar, yaren olur kuş ekmeğine.
İçi içine sığmaz hiç kimsenin.
Sabahlara dek, dostlar muhabbette.

Dikilir bir efsanenin heykeli.
Tohum misali ruha hayal ekeli...
Bir değnekle fetholunur ufuklar!
Rüyalara dokunur merhamet eli.

Uzanır sonsuza yayla yolları...
Her yaz bizi bekler "Umut Diyarı"...
Her yerde rengârenk kır çiçekleri.
Pusu, güneşi de ömrümün vârı!..

Bilmem ki gelir mi günler geri de...
Dostlar buluşur mu gönül telinde?
Sanırım rüyaymış tüm yaşananlar!
Uyanmışız heyhât gurbet elinde...

Vakit yine ikindiye erişmiş!
Kimi canlar çoktan Hakk'la bilişmiş.
Uzanmış gölgesi yüce dağların...
Bu tren fakîrin son seferiymiş!..