Hasret Treni Şiiri - Mahmut Cantekin

Söğüdün altında kavak yelleri,
Esiyor başında ağlıyor Melek…
Kaldı başka yaza duvak telleri,
Baharı düşlerken kışlıyor dilek…

Kaptırdı gönlünü bir göçmen kuşa,
Sürmeden sefayı düştü yokuşa,
Kör olası sevda zorluyor tuşa,
Sebebin adına deniyor felek…

Bitmiyor dönüşün hiçbir haftası,
Sandıkta bekliyor mavi taftası,
Sevdası yedirdi deli yaftası,
Hasret treninde gidecek bellek…

Aşkın girdabında gönül sayfası,
Anlamaz sevgiyi cahil tayfası,
Boğacak Melek’i cadı kalfası,
Yerlere düşürdü bahtını elek…

Cantekin der; vazgeç desem nafile,
Döndüler gurbetten birçok kafile,
Gelmez sevdiceği bak insaf ile
Sabırla kavuna dönüşür kelek…