Hasret söndürdün Şiiri - Tacettin Fidan

Kalbim gürlüyor sivri bir ok
batmış
Bu kutsal aşkı mukadderat
sanmış
Bana yakarır olamam der
köle
Bu saf duyguyu atayım mı
göle?

Uzak sızlanır haykırmakta
söze
İstesem dahi ben çökemem
dize
Belki günaha karşıt bu
fazilet
Var mı aşığa bundan gayrı
kıymet?

Su bitmez derler içip
doymayanlar
Ballı şerbetli dilden
anlıyanlar
Uçsa yarasa düşse dağ
güneşe
Kadim devasa lav katar
aleve

Dost çoğalmazmış yoksa
mutabakat
İnsafsız kalbe sığar mı
kabahat?
Yansın yanılgı dünyalar
dağlayan
Çözük düğümü hüsrana
bağlayan

Minik gagalı sarımsı
sülünün
Yılanı ölmüş haznede
gülünün
Çatlasın namert ok saplayan
hicran
Mahrum etmeli aşkı bu
aşklardan

Altın yüreklim yok güneşin
asası
Evliya gerek yükselsin
dünyası
Yüzleş benimle hoşnut ettin
bırak
Hasret söndürdün yar vuslat
çok uzak