Hasret Şehri Şiiri - Sevgi Karadeniz

Sen bu şehri hiç görmemişsindir
Böyle acıları hiç çekmemişsindir
Böyle karaları hiç bilmemişsindir
Bir şehir ki
Geceleri yıldızlar parlamaz gökyüzünde
Yanan sokak lambaları kendine yeter
Burda güneş bulutların ardında doğar
Isınmaz kaldırım taşları çözülmez hiç buzları
Rutubetlidir hep evleri
Acımsı kokular dolar ciğerlerine
Nefes alamazsın
Boğulur gibi olursun
Burda gülmez hiç bir yüz
Islaktır gözleri
Kan ağlar yürekleri
Bu şehirde
Acılarla prangaya vurulmuş gibidir insanlar
Müebbet hapistir yalnızlıkları
Zayıftır vücutlar bir deri bir kemik misali
Suları bulanık
Bir buruk acı lezzeti vardır içilen içkinin
Akşam en erkeninden iner bu şehire
Korkunun getirdiği ürpermeler büyür
Bu şehirde yılanlar,akrepler yaşar
Belki hergün iki,üç can alır
Doymak bilmez acılar burda
Kurtuluşu yoktur bu şehirden kaçamazsın da
Bu şehirde bazen öyle anlar yaşanır ki
Çıldırırsın yalnızlıktan
Gözlerin kan çanağına döner
İşte o anlarda ölümü istersin gelmez
Yıuğılıp kaslırsın sızılarınla bir köşede
Sıcak bir nefes
Ararsın delice o biteviye sevdiğini
Olmaz sevdiğim
Burası acılar şehri
Sen bu şehrin adını da bilmezsin
Bu şehir
'Hasret Şehri'
Ayrıldıkları sevdiklerini
Hala ilkgün ki gibi sevenlerin şehri
Sen bu şehri göremezsin
Anlayamazsın
Çünkü sen sevmezsin
Hep kendini sevdirirsin
Bir gün gitse de yokluğunu hissetmezsin
Çünkü doludur dünyan sevdiklerinle