Hasret Sancısı Şiiri - Ziya Bekar

Saat yirmi üç
Daha geçe yarısına bir saat var.
Ben yine ayaktayım
Yine başladı içimdeki sancılar.
Baykuşlarda ötmüyor
Ateş böcekleri hani nerede?
Onlarda uçmuyor.
Doğum sancısından kıvranan kadın gibiyim
Herkesin evine çekildiği
Kuşun kurdun yuvasında uyuduğu
Eskiden yarasalarda uçardı,
Şimdi onlarda yoktu.
Bu geceyi,bu gecede
Ben niye hala ayaktayım?
Ah! ah! Tanrım bu geceyi
Tanrım; neden bu geceyi yarattın?
Bak yine gözlerim yaşlı,
Bak yine ellerim havada
Sana yalvarıyorum.....
Sana yalvarıyorum.
Parlak ve sönük yıldızların altında
Garip bir insan.
Sana yalvarıyorum!
Parlak ve sönük yıldızların altında
Garip bir insan.
Ağzından düşmeyen bir dua,
Ayrılığa kahreden,sevgiye inanan
Garip,garip bir insan.
Tanrım; bu ayrılık ne zaman bitecek?
Kalbimdeki hasret sancısı ne zaman dinecek?
Seven eller ne zaman?
Seven kalpler ne zaman?
Ayrılık denen bu kötü kader,
Tanrım; ne zaman bitecek?
Gündüzü sevdiği kadar bu insan,
Geceyi ne zaman sevecek?
Bu hasret sancısı tanrım,
Ne zaman bitecek?

15/05/1984