Hasret Pınarı

Bir pınar gördüm yalnızlık dağında
Öyle nazlı nazlı akışı vardı
Serin sularını akıtıyordu bağrıma
Tarif edemediğim bir yakışı vardı

Yalağından suyunu, baykuşlar içerdi
Yalnızlık içerisinde ömrü geçerdi
Yalnız olmasa belki oda severdi
Öyle tutsak gibi duruşu vardı

Yürüdüm biraz, yakınlaştım yanına
Döküyordu içini, dert yanıyordu baykuşa
Yalnızlığı ok gibi saplandı bağrıma
Öyle içten gelen, serzenişi vardı

Yanı başında gülü varmış, koparmışlar
Alıp götürmüşler, ona hasret koymuşlar
Sevileni, seveninden ayırmışlar
Gözleri iki çeşme, ağlayışı vardı

Adını hasret pınarı koydum
Dertlerini kulaklarımla duydum
Dedim..! asla tükenmesin umudun
Öyle güzel bir gülüşü vardı

Durağım bırakma sakın pınarını
Kimse silemez yoksa gözyaşlarını
Gönlüne ferahlık ver, yeşert umutlarını
Öyle içten gelen bir sevişi vardı