Hasret Penceresi Şiiri - Süleyman Torlak

Yeşilçamın yeşilliğinde yaşamak
ve yürümek yedi karanfil eşliğinde...

Düşlemek seni,
denizin dalgalarını sahile vurup çekişine
inat bir şekilde
hamlemi geri çekmeden.

Yenilmeden ölüme ve sürdürebilmek seni sonsuzluğa;
solmadan, kokular serperek çevrene
umudumu aşılasan geçen her günde bana!

Dalıp yüzebilsek Seyhan'ın sularında!
Gözlerim,
gözlerim öteleri özlemekte;
ruhum orda, yüreğim sende!

Koşarak geleceğini bildiğimden,
gelme,
gelme desem sana peşimden!
Korkarak, sakınarak
uçup gideceğim gün o yere!

Ey yar!
Sevebilsen dilimi
Meryem Ana'yı sevdikleri gibi;
Kaz dağından süzülürken Marmara'ya
bir çağlayan olur akarız
Nemrud'un sarayından Basra'ya.

Ve yaşarız delicesine düşlerimizde,
yeşermeye yüz tutmuş Babil bahçelerinde.
Bekleriz derinden kopan fırtınalarla
Asi Fırat'ın dinmesini
Hasret penceresinde.
1999-..../ İzmir
(R.K.ye)