Hasret Özlem Şiiri - Tolga Saygılı

baksana buralarda sen olmayınca
baharlar da bile çiçekler açmaz oldu
anla artık yüregim kan doldu kan
sabrım sabrımı aştı yürümez ayaklarım yüce dağları aştı

artık ne bir mektup ne bir haber gönderiyorsun
benden bu kadar mı soğudun ahh yarim
bak sana hala yarim diyorum can diyorum
unutmak unutulmak hani ikimiz için olmayacaktı

oysa ben dağlarında kar olmuştum
bir kanarya kuşu gibi dalına konmuştum
senin için sabahlara kadar öter dururum aşkından
sen se bu kadar uzak kaçıyorsun benden neydi sebep söylesen çare olurdu belki bu cansız beden

sen istedin diye neler yapmadım ki
senin için anemden babamdan kopmadım mı
sen istedin diye her gün oturop yollarını beklemedim mi
sana kurşun sıkıldığında bu bedeni önüne atmadım mı
söyle sene ben den uzak kaçmana sebep neydi be yar

bak şimdi aşkından mejnuna dönmüş biri var
yolarına baka baka kör olan gözler var
seni her gün ismini söyleyip beynini yetirmiş deli var
senin gittiğin yolarda yürüyen ayaklarım şimdi kırıldı be yar
bunlar senin eserin senin bana çektirdiklerin
belki güzel olacak diye gitti ektiğim tüm emeklerim

söz ferman alçiçek