hasret nöbetlerinden biri...BABA

…şimdi son trenin son vagonuna bindirdim hasreti
muradımdır kavuşmak
ey, ab-ı hayat sunan haşmetli şehir…

Şiirler yazardım,hicran bam teline dokunduğu zamanlarda
Gökkuşağının altından geçsin isterdim mısralar
El ele tutuşan dizelerle çoğalırdı dileklerim
Ve dileğimdi dileğin satır aralarında.
Her hece ayrı bir renk olur anlatırdı seni
İçime su serpince boş merakım
Gözü arkada kalmazdı emanet edişlerimin
Bahşişini vermek bana düşüyorsa bu haberin
Yakasına iliştiriyorum işte her eserimin.

Öpen benim alnından memleketim
Sayfalar yeter mi seni anlatmaya
Ya da ne kafi?
Ölçün nedir ruhumdan başka
Hadi yine beni avutsana…

Ötelerden bir ses baba…
Bir ses
Yankılanırken kulaklarımda
Açar sayfaları,büyütür düşlerimi
Dalıp giderim gurbetin hazin gecelerine
Karanlıkları yırtar suretin
Mavi bir tablodur dünyaya değişmem gözlerini.
Şavkı vurur kalbimin titrek yerine
Hasret düşer suya
Su büyür kendi etrafında
Çoğalan özlemimdir dalga dalga
Dalgalar çarptıkça kıyıya
Kimse görmez aşınan kumsalı
Yoksa sahil alışık mı meddi cezir gönlümün gelgit zamanlarına…
Aslında şuracığımdan taşan yaşın
Ve çıkan sözcüklerin muskasıdır bu sevda.

Biz alışığız değil mi baba?
Dayanılmazlığın patikalarında yol almaya
Kanayan yüreğin efsanesini
Karlı dağlara anlatmaya.

Ben iyiyim diyorsun ya baba!
İnanayım mı? .. bilesin aklım kalıyor sende.
Sakın ihmal edip de sağlığını budama baharları
Yoksa,yüreğime düşmez cemre
Açmaz çiçekler,bal vermez arı
Solar yarınlara adadığım sarmaşıklar.
Gurbet kuşlarının kim sarar ki kırılan kanadını
Söner rengini memleketten aldığım gözlerimin yeşili
Ve acı törpülenirde ebediyen yerleşir yüreğime.

Duyuyorsak sesini sağ salimsen
İnan kuş sütü eksik olmaz soframızdan.
Gönül coğrafyamızın değişmez iklimi yanımızdaysan
Biz yine yedi kardeş toplanırız etrafında
Annemi kıskandırmak bahasına
Fısıldarız kulağına
Evet seni
Seni çok seviyorum baba…