Hasret Ninnisi Şiiri - Kenan Çarboğa

Sen uyurken ben sana hasretler büyütürüm
Karanlıklar emzirir süt rengi düşlerimi
Ninniler uydururum yalan olsa ne çıkar
Söylediğim yalana kendim de inanırım

İnanırım ninniler işgal etmiş beynimi
Vefakar mı nankör mü sormaya mecalim yok
Çaresizce sokulur gölgesinde uyurum
Kapanmayan gözlerle karşılarım sabahı

Bazen kapıma rüzgar geçerken bir dokunsa
Sen mi geldin diyerek koşarım var gücümle
Gerçeğin soğuk yüzü dikilince karşıma
Sevincim mecbur döner bin yıllık hücresine

Davetsiz misafirim sonu gelmez korkular
Nedense senden sonra yalnız bırakmaz beni
Nere gitsem ne yapsam peşimdeler her zaman
Her zaman sorgusuzca kemirirler sabrımı

Neşterler at koşturur yüreğimin üstünde
İçime oluk oluk yalnızlığım dökülür
İsyanın kenarında umudum boynu bükük
Mesafeler bağlamış kollarımı kırk yerden

Ve böyle devam eder takvimden düşen günler
Gün dünden beter olur yarınlar eli kanlı
Aldığım her nefesi haram saydım sensizken
Attığım her adımda kahrederim hayata

Her gece çöktüğünde hasretin huysuzlaşır
Hayallerle doyurur ninniler uydururum
Beşiğini sallarım bir anne şefkatiyle
Sen uyurken ben sana hasretler büyütürüm