Hasret (naat) Şiiri - Safa Emre Çetin

Bulutlar sürerken gölgelerini
Yeryüzündeki güller ararken renklerini
Ağıtlar anlattı dillendirenlerden çok
Senin kirpiklerine sığınan ılık katrelerini
Ve bütün şiirlerin seferberliğini telaşını
Gösterdi kamer'in yeryüzündeki o garip çizgi
Bu bahar'ın göz aralayışıydı
bu güneşi gölge addeden bir iklimdi

Şakayık ne anlasın gülce'den
Sen başka bambaşkasın
Aşka lisan olunmaz lakin
Lisanı Gülce olanın sevdasısın

Kasem asırlardır unutmadı sadakatini
Sen ki şümul'ün garbın cenub'un mihmanlarına
Ve miladın faslına bahşedilen doğuşların şavkı, şarkısın

Dünya binbir medeniyet ağırladı kıyılarında
Binbir taht gördü kararlarıyla, acılarıyla
İnsanlığı boğucu kanunlar bağlıyken krallığa
Mazlum yine ocağında buldu eziyeti
Canı ayıkladılar çözülürken tutsaklıkları

Binbir medeniyet yüktü dünyaya
Kalplerden daha dile düşmeyen dualar
Süzüldü niyet imbiklerinden Keskin bir renk
Oluverdi iyi göz aldı kötülüklerin kafatasından
Rüzgar esişini nehirler yatağını değiştirdi
Yandıkça karanlık saçan ateşler senin gelişinle Sönüp günü bildirdi bize gülizar'dan çok bir gül Gerekti kainata bu farzdı ikazlara elzemdi

Şakayık ne anlasın gülce'den
Sen başka bambaşkasın
Aşka lisan olunmaz lakin
Lisanı Gülce olanın sevdasısın

Sular sende çağladı vuslatı yalanladı bu heykeller
Seninle birlikte kaidelerinin bombosluğunu
Taş ne de utandı yontulduğuna
Seninle ağarttı günler bütün loşluğunu