Hasret Mutlu Ol Şiiri - Kazım Gök

Gönül içine diktiğim gülü soldurdun
Başımdaki ak düşmüş saçı yoldurdun
Sevdamı kibrit kutusuna oldurdun
Hasret iki gözümü yaşla doldurdun

Sen yokken rüyalarda buluştuk
Kimse görmedi düşte konuştuk
Orda da hemen küstük bozuştuk
Hasret biz ötmeyen bülbül kuştuk

Ben seni alın teri ile sevdim kazandım
Ömrümü feda ederek sana sunandım
İçimi yüreğimi acıttın buna dayandım
Hasret bahar olmadın hep hazandım

Sevmiyorum dedin beni öldürdün
İçimde yanan volkanı söndürdün
Ölüler ölmez bir daha, güldürdün
Hasret zamanı başa döndürdün

Gömdüm seni derine ama içimdeydin
Dilim adını söylemedi ama gönüldeydin
Cismin kayboldu ama gözümdeydin
Hasret keşke, keşke beni sevseydin

Acını kederini yedim karnım tok
Verdiğin dertler bana artık çok
Beni sevme ihtimalin bile yok
Hasret mutlu ol başka yolu yok