Hasret meydanına çıkar bu yol,
adım başını bir anı tutmuş.
Göz açtırmıyor serkeş kalbime
Ürkek bakışlarla aradığım
Gözüme bir lahza değdiğinde
Sekînet iner yüreğime
Ne hasret kalır ne arzu
Ten denilen şu kafeste...
Rahim kapısıyla girip
Kabir kapısıyla çıkacağım şu zindanda
Katığı vefa olan yalnızlığım
Hakk'a bîpâyân teslimiyettedir
Nâdide bir çiçek misâli ruhum
Kabul gördüğünde dergâhında
Rahmet iner yüreğime
Ne hasret kalır ne arzu
Ten denilen şu kafeste.
Aişe Emetullah Buhari
Kayıt Tarihi : 26.2.2019 17:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!