Hasret Kokuyor Şiiri - Yüksel Çelik

Balkondayım yaz akşamları,
İzliyorum geçen arabaları,
Hüzünleniyorum gördükçe plakaları,
Otuz dörtler, sıfır altılar ve dahaları,
Gene gurbet, gene hasret kokuyor.

Çok analar seviniyor, çok sevgililer.
Buluşuyor akrabalar, gurbetçiler.
Ağustos da sene de bir olsa da,
Valizleri pahalıya dolsa da,
Gene gurbet, gene hasret kokuyor.

Köylerini özleyen de insanlar,
Koşa, koşa geliyorlar sılaya,
Bu sene olmasa, gelen seneye,
Selâm olsun köyümdeki nineye,
Gene gurbet, gene hasret kokuyor.

Yüksel ine sorma köyü, şehri,
O da içinizde gurbette biri,
Gurbette geçti ömrüm yarısı,
Aynı yayla, aynı dağlar burası,
Gene gurbet, gene hasret kokuyor.