Hasret Kokunda Öldüm Şiiri - Menekşe Gülay

Savrulur toprak, rüzgarın etkisiyle.
Ben de koşarak geldim bak sevgine.
Yüklenir yağmurlar bulutlara şimşeklerde.
Ben de yağmur gibi aktım sana, kalbine.

Seni bitmeyen gecelerimde sevdim.
Olmak bilmeyen sabahlarda özledim.
Seni o kadar çok sevdim ki birtanem.
Bana gelen, hasret kokunda öldüm.

Bir bankta denizi seyrederken el ele.
Biz de daldık aşka, tüm sevgimizle.
Nefesin içimde yoğunluğun ben de.
Arzular hücre hücre yayıldı bedenime.

Bana yakıp verdiğin sigara da.
Dudaklarını hissettim içtiğim anda
Tenim tenine değer gibi, ürperdim.
Sigara yandıkça ben de yandım aşkınla.

Eğer birgün nehirler taşarsa.
Denizler ise, evleri basarsa.
Volkanlar patlar dünyayı yakarsa.
İşte o zaman sevgim bitecek sana.

Bu tutkun gönül yanacak sana ömrünce.
Aşkı kalbinde ölecek, tüm sevgisiyle.
Bu sevgi mahşerde de bitmeyecek.
Birlikte olacağız orada da seninle.