Hasret! kılıcı kında-yürüyorum karanlığın üstüne
Bana bir el uzat hem ezelden hem ebedden
Bir şem'a dır yanan zulmetin yüreğine
Yazıcıoğluyum karların üstüne ferman eskiten
Teke tek yenildim sonsuzluğun sonunda
Haykırdım pençemi yırtarak haykırdım ruhumun gölgesine
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta