Hasret Kelepçesi Şiiri - Fatma Yalçınkaya

Akşam üstü eve dönerken,
Bir garip gördüm,ürperdim birden
Önce korktum,gelirmi zarar bana
Sonra baktım,kendisine bile yok fayda
İçkili üstü başı perişan,
Saçları ağarmış,çektiklerine isyan
Yüzünde ki çizgiler sanki kentik
Mahpus,bört duvar arasında kalanmı
Yoksa,bileğinde hasret kelepçesi olanmı
Özgürlüğünü almak cezamıdır,insana
Gurbete atmakmıdır,sevdiklerinden ırağa
İşkence etmek,aç,susuz koymakmıdır ceza
Yok hayır,Bunlar olamaz ceza
Mesafe önemli değil,sevip seviliyorsa
Ne çıkar sevgili uzaklardaysa
Anladım,bunlar değildi garibin derdi
Selam amca dedim,boynunu eğdi
Nasılsın,varmı benden bir isteğin
Verebilirmisin bana gençliğimi
Unuttura bilirmisin,çektiklerimi
Anlamışsındır,bir zalim sevdim
Sılamı yurdumu,uğruna terkeyledim
Kara gözleri ile bir bakardı
Sanki kalbim yerinden fırlardı
Gözlerim doldu belli etmedim
Bir yudumda bana versene dedim.
Ertesi akşam,oradan geçtim yine,
Belki bir daha görürüm diye
Baktım,bir kalabalık durduğu yerde
İhtiyar,bükülmüş yerde yatıyor
Evet ölmüştü,bir elinde içki şişesi
Bir elinde sevdiğinin resmi
İşte acı bir hayat böyle bitti
Bir zalim yüzünden,gözler açık gitti
İçimin acıdığını hissettim o an
Rabbim,yokmudur bu derde derman
Önce koyar,kalbe sevgiyi
Sonra elden,gözden alırsın
Gurban olam,vardır her emrinin hikmeti
Kader işte gönül zalim sevdi
Ne yapsan elden bişi gelmiyor
Feleğin darbesi,sevilen hep gidiyor
Ah,ihtiyar Dertlerimi depreştirdin
Niye çıktın ki karşıma dedim.
Rabbim,sana rahmet eylesin
Herkesin Muradını,Öbür dünya da versin.